In deze sessie gaan we in op de risico’s van analyses zonder goede diagnostiek naar huiselijk geweld. We laten zien hoe het inzetten van verbindende of mediatieve methoden bij gescheiden ouders schadelijk kan zijn wanneer er sprake is van dwingende controle (intieme terreur).Dwingende controle is een ernstige vorm van geweld waarbij één ouder stelselmatig de vrijheid van de ander beperkt, bijvoorbeeld via stalking, isolatie, financieel misbruik of gaslighting en femicide. Omdat deze dynamiek vaak onzichtbaar blijft en specifieke diagnostiek ontbreekt, lukt het plegers regelmatig om zich te presenteren als ‘constructieve ouder’. De beschermende ouder wordt dan onterecht als ‘verstorend’ gezien, waardoor professionals onbedoeld de positie van de pleger versterken en de kinderen extra in gevaar brengen. Wat vaak een “complexe scheiding” wordt genoemd, is in werkelijkheid een situatie waarin professionals instrumenteel worden ingezet binnen het geweld.

We bespreken waarom kinderen altijd slachtoffer zijn van dwingende controle, en waarom het principe “baat het niet, dan schaadt het niet” niet geldt in de zorg. Ook laten we zien hoe standaardmethoden, zoals SCHIP en Kinderen uit de Knel, onbedoeld schadelijk kunnen zijn.Tot slot bieden we handvatten voor een geweldssensitieve aanpak, waarin het recht van het kind op bescherming centraal staat, conform het Verdrag van Istanbul (2011) en de Europese resolutie (2019).