Sharon presenteert de methode en bevindingen van haar proefschrift Boemerang-beleid – Over aanhoudende tragiek in passend onderwijs- en jeugdzorgbeleid, aangevuld met inzichten uit twee jaar vervolgonderzoek. De lezing laat zien hoe beleid systematisch onderzocht kan worden op de denklogica waaruit het voortkomt, in plaats van op uitvoering of effect. Aan de hand van causale analyse over een periode van vijftig jaar worden herhalende patronen en onderliggende mechanismen zichtbaar gemaakt. De bevindingen zijn confronterend: beleidsproblemen blijken vaak een gevolg van eerdere pogingen ze op te lossen. De lezing nodigt uit tot denken: niet over méér of beter beleid, maar over het terugkerende denkraam dat zulke oplossingen blijft voortbrengen. Ze legt uit hoe beleid zichzelf kan versterken, zelfs als het niet werkt – en waarom dat moeilijk maar niet onmogelijk te doorbreken is. De lezing reikt geen oplossingen aan, maar doet een appèl om het vraagstuk vanuit het langetermijnperspectief te benaderen.